Wat betekend grommen eigenlijk? #
Grommen, schrik je daar ook zo van? Of krijg je een opmerking van “Nou nou, wat een agressieve hond”. Maar wat mensen niet beseffen is dat grommen juist als doel heeft om escalatie te voorkomen.
Je zou eigenlijk de hond moeten bedanken voor zijn reactie.
Nu kunnen we nog voorkomen dat er iets gebeurd. Reageren we verkeerd dan is de kans groot dat je hond zomaar kan uitvallen.
Een praktijkvoorbeeld: Je staat in een rij voor de kassa, en er dringt iemand voor. Wat zou je doen, minstens een opmerking maken (grommen), je laat hiermee weten dat je dit niet fijn vindt. Waarschijnlijk heeft deze persoon daar geen boodschap aan, brutale mensen hebben nu eenmaal de halve wereld. Wat zou je doen? Accepteren of duidelijker worden in je taalgebruik (nogmaals grommen), of duw je de persoon opzij (van je afbijten). De volgende keer, wanneer je boodschappen doet, weer diezelfde persoon die voordringt. Het moet niet gekker worden. Wat nu, je mag het zelf invullen. Hetzelfde geldt voor de hond, heeft diverse keren laten weten dat hij iets niet prettig vindt (grommen). Weer diezelfde persoon die te ver gaat. Nu is het genoeg. Niet onbelangrijk: Blaffen en grommen heeft niets, maar dan ook niets, met agressie te maken. Wat de hond hiermee bedoeld is. Hou alstublieft afstand, ik kan hier niet mee overweg. Neem bijvoorbeeld honden die niet alleen thuis kunnen blijven. Vaak blaffen ze tot er iemand thuis is. Niet vanwege agressie, maar puur uit paniek omdat ze niet alleen kunnen zijn. Blaffen komt in zoveel vormen voor, dat dit en taal op zich is.
Het is maar een hond, hij moet zich maar aanpassen? #
Laten we dezelfde persoon weer nemen die voordringt bij de kassa. De hond moet zich aanpassen, dus jij nu ook. Vanaf heden dringt iedereen voor bij de kassa, je wacht maar tot iedereen geweest is. Dit is dus compleet onrealistisch, zover gaat het gelukkig nooit komen. Is het dan wel realistisch wanneer het onze hond betreft, want daar komt het eigenlijk op neer. We houden geen rekening meer met hem, hij moet zich maar aanpassen. Wil niet zeggen dat wij ons volledig aan moeten passen aan de hond. Opvoeden blijft noodzakelijk. Wat verlangen we eigenlijk van een hond?
Hoe zou jij je voelen als je niet begrepen wordt? #
Ben wel eens naar Frankrijk op vakantie geweest, zonder ook maar één woord Frans te spreken. En dan ga je naar de plaatselijke bakker om een brood te kopen. Met gebaren probeerde ik duidelijk te maken dat ik dat specifieke brood wilde hebben. Het personeel van de bakkerij sprak in het Frans terug, maar ik begreep er geen snars van. Ik mompelde wat in het Nederlands terug, aan de andere kant van de balie werd ik net zo wazig aangekeken.
Hoe goed ken jij de “Hondentaal”. Zijn we niet net zo bezig als tijdens die vakantie naar Frankrijk. Is het dan niet verstandig om een paar lessen “Frans voor hondeneigenaren” te volgen. We leven tenslotte 10 tot 15 jaar met onze hond samen, en dan is het toch wel prettig om wat meer van elkaar te begrijpen.
Hoe voel jij je als je niet wordt begrepen. Of erger nog als iedereen je negeert. Wat zou je doen, je erbij neerleggen of duidelijker worden in je taalgebruik. Dat is precies wat je hond doet. Hij wordt duidelijker in zijn communicatie, door blaffen, grommen en uiteindelijk bijten. Dan zijn we ineens wakker. En wat doen we? We reageren en corrigeren de hond. Want een “agressieve” hond, daar zitten we niet op te wachten. Is dit dan de schuld van de hond? Hoe had je dit kunnen voorkomen? Precies, door z’n taal te leren begrijpen. We willen toch voorkomen dat de hond door miscommunicatie onnodig in het asiel beland of erger nog ….
Is het niet onze plicht om wat van hun taal te leren, net zo vanzelfsprekend als dat we een rijbewijs moeten halen. Wij hebben de hond in huis genomen en moeten onze verantwoording hierin nemen. Niets doen en als er dan iets gebeurd, de hond wegdoen.
Jouw hond doet zijn best om met jou te communiceren, en probeert uit te leggen wat hij bedoelt. Het is nu aan jou om even wat tijd te investeren aan hem, om te voorkomen dat ongewenste situaties ontstaan. Nog een groot voordeel, je leert ook andere honden begrijpen, bijvoorbeeld tijdens de dagelijkse wandeling. Je bent dan in staat om de naderende honden te lezen en hierop te reageren en zo problemen voorkomen. Helaas is er ook een groot nadeel aan het herkennen van de hondentaal. Je ziet andere honden onnodig gecorrigeerd worden omdat de baas z’n taal niet kent. Het zou mooi zijn als we elkaar kunnen helpen en onnodige correcties kunnen beperken.
Pijn als oorzaak van (ongewenst) gedrag. #
Je begrijp nu hoe belangrijk lichaamstaal herkennen in je hond is. Neemt niet weg, wanneer we eenmaal de hondentaal beheersen, oplettend moeten blijven. Iedereen heeft een persoonlijke zone, ook honden. Afhankelijk van hun persoonlijke voorkeur en gezondheid kan deze zone variëren. Pijn of andere lichamelijke ongemakken hebben hier een grote invloed op. 90% van honden die agressie vertonen is pijn of een lichamelijk ongemak de oorzaak. Het is van belang om dit in je hond te herkennen, en dan is herkennen van lichaamstaal zo belangrijk. Acute pijn zien we meteen, maar chronische pijn is moeilijker te herkennen. Chronische pijn komt langzaam bijvoorbeeld bij gewrichtsproblemen of darmproblemen. Komt nog bij dat honden pijn proberen te verbergen. Als je niet in de gaten hebt dat je hond pijn heeft en zomaar uit het niets reageert, denk dan eerst, wat is er aan de hand voordat we een verkeerde conclusie trekken.
Reuma (mijn eigen ervaring): Handen schudden is vreselijk wanneer je gewrichten ontstoken zijn door reumatische klachten. Het is niet te voorkomen dat mensen hard in je handen knijpen. Je bent voorzichtig en probeert handen schudden te vermijden, als ’t dan toch… Uiteindelijk laat je handen schudden achterwege, en vermijd je sociale contacten. Nu betreft het je hond! In eerste instantie zijn er subtiele signalen die aangeven dat aanraking niet gewenst is. Na verloop van tijd, als de pijnklachten toenemen, gaat hij om zichzelf te beschermen contact vermijden en duidelijker worden in zijn communicatie. Uiteindelijk kan dit lijden tot bijten. Helaas eindigt het vaak hier voor de hond. De hond moet weg of erger nog……
Mocht je vermoeden dat dit het geval is, ga naar de dierenarts, of neem contact op met een gedragsdeskundige die meedenkt en de situatie mede kan inschatten.
Het gevaar van honden in een hokje plaatsen. #
Op internet zie je veel adviezen over hondenrassen. Allerlei categorieën passeren de revue zoals:
- Kindvriendelijke honden
- Makkelijke honden voor beginners
- Top 10 gezinshonden
- De 10 meest rustige hondenrassen
- Enz.
Maar pas op met deze omschrijvingen, neem als voorbeeld rassen die zogenaamd kindvriendelijk zijn. Een kindvriendelijke hond bestaat niet, elke hond kan in een situatie belanden waardoor zijn gedrag minder kindvriendelijk wordt.
Elke hond, van welk ras dan ook, kan rustig zijn en leven in een gezin met kinderen. Maar een rustige hond kan ook agressie vertonen. Alles valt of staat met hoe wij omgaan met de hond. Afhankelijk van het ras hebben honden eigenschappen die door fok-beleid ontstaan zijn. Jachthonden, waakhonden, retrievers etc.
Groot risico van rassen plaatsen in een categorie zoals kindvriendelijk is dat de (toekomstige) eigenaren ervan uitgaan dat dit ook zo is, met het risico dat de “kindvriendelijke” hond onbewust belast wordt met te veel stress. Want zo wordt geschreven, hij is kindvriendelijk, dus kan wel tegen een stootje. Dit is natuurlijk onzin. Hetzelfde geld voor mensen, niet alle mensen kunnen evengoed overweg met stresssituaties. Waardoor de een iets sneller geïrriteerd is als de ander. Honden zijn individuen en zo moeten ze behandeld worden. Kijk naar de lichaamstaal van de hond, dat zegt veel meer over hoe de individuele hond zich voelt, dan een algemene beschrijving op internet.
Veel eigenaren gooien graag een balletje met hun hond. De hond vindt dit prachtig en blijft u uitdagen. Maar het nadeel van een balletje gooien is dat u ongemerkt het jachtinstinct aanwakkert en zorgt voor een verhoging van adrenaline. Adrenaline is agressie bevorderend, en heeft u ook nog kleine kinderen die snel bewegen en hoge geluidjes maken, dan is het stimuleren van het jachtinstinct (door balletjes gooien) niet de ideale bezigheid. Zorg juist dat de hond activiteiten doet die rust bevorderen, zoals zijn neus laten gebruiken. Honden hebben een super ontwikkelde neus die ontelbaar veel beter is dan de onze. Vaak zien we dat de hond niet eens mag snuffelen, tot frustratie van eigenaar maar zeker van de hond. Pas op met frustratie, dit kan zomaar ontwikkelen tot agressie.
Recent onderzoek (publicatie van 20 december 2018) toont het belang van het herkennen van lichaamstaal zowel door kinderen als door de ouders. Het volledige Engelstalig artikel is te lezen via onderstaande link:
recent onderzoekVoortaan ga jij geblinddoekt door het leven. #
Bekijk onderstaand filmpje eens, en denk dan nog een na over het wel of niet mogen snuffelen van je hond.
Eigenaar vermoed dat het einde in zicht is van haar 9-jarige hond, omdat het gedrag zo aan het veranderden was. Haar hond wees met zijn neus een plek in haar borst aan, maar ze zag nog geen aanleiding totdat ze op een gegeven moment een bobbeltje voelde en een link legde met de lichaamstaal van de hond. Op een CT-scan was niets te zien. Een operatie was nodig en wees uit dat er inderdaad borstkanker was. Na thuiskomst van de operatie keerde het oude gedrag van haar hond weer terug naar zoals het vroeger was.
Hoe is het zover gekomen dat we honden niet meer laten snuffelen tijdens de wandeling. Uit de gedachte van dominantie of gewoon geen geduld meer hebben.
Snuffelen heeft niets met dominantie te maken. Honden verkennen op deze manier wat er in zijn omgeving gebeurd. Wij mensen doen precies hetzelfde, met als grote verschil dat wij dit met onze ogen doen.
Uiteindelijk komt het erop neer dat we de hond verbieden om zijn omgeving te verkennen. Wat voor ons zou betekenen dat we geblinddoekt door het leven moeten.